Hoe vaak komt het voor dat jij een eetbui tegen probeert te houden? Tegen jezelf zegt: ‘Niet aan denken.’ Of ‘Ga iets anders doen, dan gaat het wel over.’ ‘Concentreer je nu gewoon op iets anders.’
Waarschijnlijk heb je hier heel veel frustrerende ervaringen mee. Want je steekt er heel moeite en energie in, en dan werkt het ook nog eens niet. En ik ben bang dat je dan ook nog eens jezelf op de kop geeft omdat het niet gelukt is. Dubbel au!
Heerlijk een gebakje eten en met al je aandacht proeven hoe lekker het wel niet is. Zonder schuldgevoel. Zonder angstig de calorieën te tellen. Zonder te denken dat dit eigenlijk niet mag. Zonder bang te zijn om door te schieten naar veel te veel.
Onbevreesd genieten van iets lekkers. Heerlijk ontspannen. Omdat je een bewuste keuze hebt gemaakt om nu een gebakje te eten en ervan te genieten. Ontspannen omdat je weet dat het past in jouw eetpatroon. Onbevreesd omdat je weet dat je met dit ene gebakje niet je hele slanke dieet overboord gooit. Je weet dat je hierna de draad van je lekkere en gezonde eetpatroon weer oppakt.
Dit is hoe mensen zonder eetproblemen eten. En dit is het resultaat dat mensen met mijn begeleiding bereiken. En natuurlijk langzaam afvallen voor degenen die dat willen :-)
Suzanne vraagt zich af of ik haar wel kan helpen. Ze heeft al zo veel gedaan, en niets heeft echt geholpen. Waarom zou mijn aanpak dan wel helpen?
Ze heeft een matig overgewicht en een verleden van jojo-en. Ze kent alle diëten en is een aantal keer flink afgevallen. En helaas ook weer aangekomen. Ze is bang om nu opnieuw aan te komen en wil ook weer wat afvallen. Maar nu blijvend.
Eigenlijk is ze de hele dag met eten bezig. Eet ze wel goed? Wel gezond? Ze is bang om iets lekkers te nemen omdat ze dan direct doorslaat naar veel te veel. Haar dagelijks eetpatroon is superslank. Zo slank, dat ze vaak honger heeft. Dat verbaast me niets. Haar eetpatroon is in feite een streng dieet. Helaas heeft ze dit zelf niet door; ze heeft zoveel diëten gedaan dat ze een streng dieet ziet als normaal.
Kerst is in onze maatschappij een feest van lekker en veel eten. Overvloedige diners, kerststol, lekkere kaasjes bij de borrel, heerlijke desserts. Het is dus niet zo vreemd dat het merendeel van de mensen zich zorgen maakt over kerst. Hoe ga je met die overvloed om?
Liesbeth kijkt me onzeker aan. Ze heeft net een week een eetdagboek bijgehouden en vandaag bespreken we hoe ze haar eetpatroon aan kan passen.
Ik voel haar spanning. Ze heeft al een aantal lijnpogingen gedaan, en heeft deze niet volgehouden. En nu verwacht ze van mij opnieuw vermaningen, beperkingen en vervelende regels.
Met het eetdagboek heeft ze zelf al ontdekt hoe ze aantal vette producten kan vervangen door andere. En dat vindt ze helemaal niet erg. Want die producten vindt ze ook lekker, dus die andere keuze wil ze best maken.
‘En uiteindelijk eet ik dan toch die reep chocolade op.’ Tanja schaamt zich. En ze snapt zichzelf niet. Ze had zich zo voorgenomen om niet te snoepen. En ze heeft ook echt haar best gedaan. Waarom doet ze dit dan toch? Ze weet toch beter?
Er zijn heel veel mensen die zich dagelijks voornemen om nu ECHT te stoppen met snoepen. Om ’s avonds te ontdekken dat het weer niet gelukt is. Frustrerend. Alsof je er zelf geen grip op hebt. Hoe kan dat toch?
Ken je dat? Dat je op 1 januari op dieet gaat? Net als vorig jaar, het jaar daarvoor en de tien jaar daarvoor? Dat een dieet voor jou een steeds terugkerend ritueel is? En dat het je elke keer weer niet lukt om dat geworstel met je gewicht achter je te laten?
Hoeveel diëten kan een mens volgen? Hoeveel diëten heb jij wel niet gedaan? En als je terugkijkt… Was het het waard?
Vorige week rondde ik een training ‘Afvallen? Emotie-eten? Wees aardig voor jezelf!’ af. In één van de oefeningen verkenden we beide uitersten van dieetland. Streng, niks mag. Alleen gezond eten, elke calorie telt. Of: Alles mag. Leve de lol! Ik eet alles waar ik zin in heb. Gezond/ongezond, veel/weinig, het maakt niet uit. Daarna zocht ieder zijn eigen balans tussen beide uitersten.
Je zou denken dat ‘alles mag’ het prettigst was. Hoe heerlijk om al je behoeften en impulsen te volgen. Om onbeperkt te snoepen en snaaien en nergens rekening mee te houden. Om alleen te doen waar je zin in hebt. Volg je gevoel!
Zie jij ook de hele dag lekker eten? Bij de koffie wordt een koekje geserveerd, op de balie staat een snoeppot, in de supermarkt liggen de blokjes kaas al klaar. En de lunchtafel staat zoals altijd vol met allerlei lekkers. Overal zijn verleidingen, en voor je het weet val je ervoor. Eigenlijk eet je iedere dag wel dingen die je niet echt wilde.
Eten zien = eten
Als je dit patroon herkent, wordt je misschien snel getriggerd door verleidingen. Bij jou geldt dan: eten zien = eten. En dit gaat heel automatisch. Voordat je het weet, heb je in de supermarkt al een blokje kaas op. Direct daarna vraag je je af: ‘waarom deed ik dat nou?’
Dat komt doordat het bij jou een automatisme is. Je ziet de kaas, en voordat je er bewust over na hebt gedacht, heb je het al op. Het is een reflex, zeg maar.
‘Er ligt nog kaas in de koelkast.’ Meteen krijg je trek. Het water loopt je in de mond. Maar je wilt stoppen met deze eetbuien. Je hebt net gegeten. Fysiek ben je voldaan. Dit is gewoon lekkere trek. Je duwt de gedachte aan kaas weg. Hij komt echter terug. Een tijdje stoei je met je trek. Hij blijft maar terug komen en overheerst alles dat je doet. Na een tijdje ben je het zat. Je loopt naar de koelkast en neemt een stuk kaas. Eigenlijk is het veel meer dan je je had voorgenomen. Daarna voel je je schuldig. Dit zou je niet meer doen. En zo gaat het nou altijd. Kan dit nou niet anders?
Ik zit in een espressobar en besluit mezelf te trakteren op een chocoladegebakje. Hij is heerlijk! Hij heeft verschillende laagjes en er zit een dikke quenelle van pure chocolademousse bovenop. Ik geniet. Maar hij is veel machtiger dan ik had gedacht. Ik merk dat ik wens dat ik hem met iemand kon delen. Pas daarna realiseer ik me dat ik ook een deel kan laten staan. Raar is dat. Nu ben ik al zo lang met bewust eten bezig, en dan kost het me toch even om op het idee te komen.
…. En toen heb ik die zak snoep leeggegeten. Schuldbewust kijkt ze me aan. Ze verwacht dat ik haar op d’r kop zal geven. Ik heb met haar te doen. Ik zie een beeld voor me waarbij ze zichzelf met de mattenklopper geeft: “Fout, fout, fout! Je hebt weer gesnoept. Dat zou je toch niet meer doen?” Ze is niet de enige; bijna al mijn klanten hebben zo’n stem. Ik voel niet de minste aandrang om haar inderdaad op d’r kop te geven en die stem te versterken.
NEEEE!!!! NIET DOEN!! Om te beginnen stranden de meeste goede voornemens binnen 3 weken. Dat schiet dus toch niet op. En van heftige diëten weten we dat je er alleen tijdelijk van afvalt. Daarna kom je weer aan, met een beetje extra.
Sanne ziet nu al tegen de feestdagen op. “Het lukt me nooit om af te vallen.” Waarschijnlijk heeft ze hier gelijk in. Sterker: ik hoop dat ze gelijk heeft. Want voor mij staan de feestdagen in het teken van ontmoeten en genieten. Lekker eten hoort daarbij. De lekkernijen en gezelligheid nodigen uit om te eten. Het is heel normaal dat je dan een beetje aankomt.