Emoties zijn niet rationeel
Emoties zijn niet rationeel.
Dat klinkt als een open deur he?
En toch zie ik dagelijks in mijn praktijk hoe we onze emoties toch rationeel proberen op te lossen. En dat dat niet werkt.
Mariëtte, bijvoorbeeld, is gespannen over een presentatie op het werk.
Zal ze het wel goed doen?
Zal ze niet afgaan voor haar collega’s?
Rationeel weet ze heel goed dat haar zorgen niet kloppen. Ze is een professional en weet echt wel waar ze het over heeft.
En dus drukt ze haar zorgen weg:
“Het komt wel goed.”
“Ik weet waar ik het over heb.”
Desondanks blijft de onzekerheid knagen. Ze voelt zich moe en onrustig. ’s Avonds dempt ze haar onrust met een plak chocolade. Dat helpt ook niet. Nu voelt ze zich onrustig én schuldig.
Wat er bij Mariëtte gebeurt, is dat ze ratio en gevoel door elkaar haalt.
Op zich klopt haar ratio: Ze kàn het ook.
Alleen bereikt die kennis haar gevoel niet.
Want haar gevoel is heel oud. Het is ontstaan toen ze als meisje van 5 werd uitgelachen toen ze iets doms zei. En die angst om afgewezen te worden is er nog steeds.
Rationeel tegen zichzelf zeggen: “Ik kan het wel.” helpt hier niet.
Net zoals het niet helpt om tegen een 5-jarig meisje te zeggen dat het wel meevalt.
Zo’n meisje wil getroost worden. Wil zich veilig, geborgen en gesteund voelen. Dan kunnen de schrik en schaamte zachtjes wegsmelten.
En dat is wat Mariëtte’s 5-jarige angst nu ook nodig heeft. Steun en geborgenheid van de volwassen Mariëtte. Geduld en liefde voor de eigen kwetsbaarheid. En tegelijkertijd kan de volwassen Mariëtte onderkennen dat die angst nu niet meer nodig is.
Het was voor Mariëtte een heel proces om dit te leren. Ze was zo gewend om haar angst weg te redeneren.
Maar O, wat was het lonend om dit te leren.
Want nu kan ze constructief omgaan met haar onzekerheid.
Ze voelt zich nog wel bang, maar wordt er niet meer door overgenomen. Ze kan het ervaren, op waarde schatten (het is nu niet waar) en het zachtjes zien oplossen.
En ze heeft nu ook geen eetbuien meer nodig om haar onrust en onzekerheid ‘weg’ te maken.
Herken jij die neiging om emoties ‘weg’ te redeneren?
Of om je gevoelens te beoordelen op ‘waar’ of ‘niet waar’?
Op ‘helpend’ of ‘niet helpend’?
En het werkt niet he?
Hoe hard je ook je best doet om jezelf te overtuigen.
Gelukkig kun jij, net als Mariëtte, leren hoe je anders, milder, met je emoties omgaat.
Hoe je accepteert dat je emoties misschien niet bij het heden passen, maar toch je zorg, steun en liefde nodig hebben.
Hoe je emoties misschien niet een concreet probleem oplossen, maar wel erkend willen worden.
Hoe je de strijd met emoties kunt beëindigen. Door ze te gaan ervaren en hanteren.
Want dat is het tegenstrijdige in het leren omgaan met emoties:
Juist door ze toe te laten en te ervaren, kun je er beter mee omgaan. Ga je beter functioneren. Voel je energieker, lekkerder, vrijer in je vel.
Dit komt doordat je emoties dan hun werkelijke functie krijgen. Je kunt ze voelen en hanteren. Ze laten je weten waar je behoefte aan hebt. Mariëtte had in dit geval behoefte aan veiligheid. Veiligheid die ze zichzelf kon geven.
Als je de behoefte hebt vervult, hebben de emoties hun taak gedaan en verdwijnen ze weer.
Het leren hanteren van emoties en het vervullen van de onderliggende behoeften is een belangrijk onderdeel van mijn coaching bij emotie-eten.
Resultaat van deze coaching is dat je beter en vrijer voelt. Je emoties mogen er zijn. Het zijn wegwijzers geworden in plaats van belemmeringen. Je vervult nu je werkelijke behoeften.
En je hebt je eetbuien niet meer nodig om je emoties weg te drukken. Hoe fijn is dat?
Wil je weten of coaching jou kan helpen bij je eetbuien?
Lees dan hier meer over het traject.