Ben jij een emotie-eter? Dan is dit vast heel herkenbaar:
Je bent vriendelijk en hartelijk. Je hebt veel aandacht voor anderen. Je werkt hard en bent loyaal naar je werkgever. Je huishouden is aardig op orde, hoewel je zelf vindt dat het beter kan. Je zorgt goed voor je kinderen. En voor je partner, je ouders, je vrienden en vriendinnen.
Kortom: niemand komt iets te kort. Je omarmt de hele wereld.
Of…. Ik mis nog iemand.
Moeilijk om voor jezelf te zorgen
Want zo goed als je voor anderen zorgt, zo moeilijk vind je het om voor je eigen behoeften te zorgen. Hoezo ben jij belangrijk? Hoezo kun jij je partner vragen om een avond voor de kinderen te zorgen zodat jij iets leuks kunt doen? Hoezo kun jij tegen je werkgever zeggen dat je nu géén ruimte hebt voor die extra klus? Hoezo kun je de boel de boel te laten en lekker in het zonnetje zitten?
Hoe ziet jouw leven eruit als je jouw behoeften ook vervuld?
Hoe zou het zijn als je jezelf toestaat om net zo goed voor jezelf te zorgen als voor anderen? Onvoorstelbaar he? En hoe ziet jouw leven er uit als je je dat wél voorstelt? Of sterker nog, als je het ook echt doet? Een stuk vrolijker? Lichter? Ontspannen? Vrij?
Want eigenlijk loop je op je tenen.
Het kost veel energie om het anderen steeds naar de zin te maken. Het kost veel stress om steeds aardig te blijven als je iets vervelend vindt.
En deze vermoeidheid en stress zet je om in…. de gevreesde eetbuien.
Je eetbuien zijn een symptoom dat je onvoldoende voor jezelf zorgt
Want die eetbuien waar je zo’n hekel aan hebt, zijn in feite een symptoom dat je onvoldoende voor jezelf zorgt. Die eetbuien zijn jouw poging om aan je eigen behoeften te voldoen. Het is jouw momentje voor jezelf. Jouw moment, waarop je eindelijk eens geen rekening met anderen hoeft te houden. Jouw moment, waar je eindelijk eens lekker doet wat jij wilt.
En dat verklaart ook waarom het zo moeilijk is om ermee te stoppen. Want als je jezelf niet troost met eten, hoe kun je dan voor jezelf zorgen?
Eetbuien zijn dus een symptoom. Het antwoord op eetbuien is niet om nog meer je best te doen om goed te eten. Het werkelijke antwoord is dat je goed voor jezelf wilt gaan zorgen, zodat je de troost uit eetbuien niet meer nodig hebt.
Maar hoe zorg je eigenlijk voor jezelf?
Het is heel goed mogelijk dat je dat niet weet. Dat je het nooit geleerd hebt. Dat je van jongs af aan lief bent geweest, en goed voor anderen hebt gezorgd. Gelukkig kun je dat alsnog leren.
Om dat te leren, zijn er verschillende fasen:
- Het herkennen van je eigen behoeften
- Die behoeften ook toestaan bij jezelf
- Je behoeften realiseren in de praktijk
- Het schuldgevoel laten voor wat het is
Het kan zijn dat jij moet beginnen bij fase 1: het herkennen van je eigen behoeften. Maar het kan ook zijn dat je best weet wat je behoeften zijn, maar dat je ze niet in de praktijk durft te brengen. Dit verschilt van persoon tot persoon.
Hieronder meer over de verschillende fasen:
1. Het herkennen van je eigen behoeften
Misschien ben je zo gewend om jezelf weg te cijferen dat je niet meer weet wat jouw behoeften zijn. Dat je zo gewend bent om aardig te zijn en te doen wat je omgeving van je verwacht, dat je je eigen behoeften niet waarneemt. Dan is dat voor jou de eerste stap. Want hoe herken je je eigen behoeften eigenlijk? Een paar voorbeelden:
- Een, misschien heel vluchtige, gedachte om even lekker te gaan zitten en de boel de boel te laten. Het komt niet bij je op om dit ook daadwerkelijk te doen. En omdat je er nooit iets mee doet, is de gedachte bijna weg voordat je hem opgemerkt hebt.
- Een gevoel van irritatie. Dat je ook snel weer onderdrukt.
- Een steeds terugkerend verlangen naar bijvoorbeeld vakantie of een heel ander leven.
2. Jezelf die behoeften ook toestaan
- Het is OK om even rust en ontspanning te willen. Je mag ontspannen, opladen en voor jezelf zorgen. En nee, dan ben je niet lui of onverantwoordelijk. Je zorgt voor jezelf. Dat mag. Sterker nog: dat is gezond want je voorkomt hiermee stress en uitputting.
- Onderdruk je je irritatie? Want een aardig mens als jij kan toch niet boos zijn?
Hoewel we vaak denken dat we niet boos of geïrriteerd zouden moeten zijn, is het een nuttige en belangrijke emotie. Het geeft namelijk aan dat je grenzen worden overschreden. Dat er iets gebeurt dat jij niet wilt. En dit mag je onderkennen en belangrijk vinden. Daarna kun je kiezen hoe je handelt. Ook als je je geïrriteerd voelt, kun je kiezen hoe je je gedraagt. Vaak zijn we bang om boosheid te voelen omdat we denken dat we dan meteen uit ons dak gaan. Dat we gaan schreeuwen of met deuren slaan. Bij kleine kinderen is dat ook zo. Maar als volwassene kun je je emoties reguleren. Je kunt voelen en denken tegelijk. Je hoeft niet direct je irritatie eruit te gooien. Je kunt zelf kiezen wat je ermee doet.
Dus, je mag je geïrriteerd voelen. Begin maar eens om ernaar te kijken. Hoe voelt die irritatie eigenlijk? Wat is het precies dat jij zo vervelend vindt? Wat is jouw behoefte in deze situatie? - Dromen van vakantie of een ander leven sta je jezelf misschien wel toe. En je kunt die dromen ook serieus nemen. Niet dat je de rest van je leven op vakantie moet gaan, of meteen je baan op moet zeggen. Dan kom je in de problemen; dat is niet de bedoeling. Maar je kunt wel kijken waar dit verlangen precies voor staat. Verlang je naar rust? Naar vrijheid? Ontplooiing? Zorgeloos lachen? Even niet zoveel hoeven?
3. Je behoeften in de praktijk brengen
Dit kan een heel spannende stap zijn. Want als je je werkelijke behoeften in de praktijk gaat brengen, kom je ook de belemmeringen tegen waarom je het tot nu toe niet deed.
- Ga eens lekker in het zonnetje zitten. Of neem op het werk even pauze met een kopje thee. Laat de was of je werk maar even liggen. Jouw rust en welzijn is belangrijker dan een perfect huishouden of de volgende deadline.
- Je weet nu welke behoefte er onder je irritatie ligt. Je mag deze behoefte aangeven! Je mag je grenzen aangeven en ‘nee’ zeggen. ‘Nee’ is ook een antwoord. Als je je grenzen en behoeften aangeeft, ben je helder. Mensen waarderen het als ze weten waar ze aan toe zijn. Want je hoeft niet altijd aardig te zijn. Je hoeft niet steeds voor andere mensen te zorgen. Die mensen zijn ook volwassen; ze kunnen voor hun eigen gevoelens zorgen. Dat hoef jij niet te doen.
- Waar stond jouw verlangen naar vakantie of een ander leven voor? Rust? Vrijheid? Zorgeloosheid? Hoe kun je dit in je leven brengen? Door een uurtje een boek te lezen? Door met een vriendin op stap te gaan? Door een spannende hobby op te pakken? Door een avond niet te koken? Welke stukje vakantie of ander leven kun jij jezelf gunnen? En wie weet. Wie weet bevalt dit stukje je wel. En zoek je nog een stukje. En nog één. En nog één.
4. Laat je schuldgevoel maar kletsen
Het kan zijn dat je je schuldig voelt als je je behoeften vervuld. Dat je denkt dat je nu egoïstisch bent. Je bent zo gewend om jezelf weg te cijferen en anderen voor te laten gaan. Maar jij bent net zo belangrijk! Je mag net zo goed voor jezelf zorgen als je nu voor anderen zorgt. Dus laat dat schuldgevoel gewoon kletsen. Jij mag voor jezelf zorgen!
Want je verdient het
Om te wéten wat jouw behoeften zijn. Om te geloven dat jij belangrijk genoeg bent om zelf iets te willen. Dat je zelfs iets van anderen mag willen. Dat je zelfs ‘nee’ mag zeggen als je iets niet wilt.
Eetbuien niet meer nodig
En die eetbuien waarmee je jezelf nu nog troost? Die zijn dan niet meer nodig. Want jij zorgt voor jezelf! Dat hoeft de chocolade niet meer te doen!
Wil jij ook van je eetbuien af en leren hoe je ECHT voor jezelf zorgt?
Dan is individuele begeleiding bij emotie-eten voor jou een goede optie. Hier leer je welke behoeften er onder jouw eetbuien liggen, en hoe je deze kunt bevredigen. En je leert hoe je een ontspannen en prettige relatie met eten opbouwt. Zodat ook jij weer geniet van eten.
Een kennismakingsgesprek kost normaal € 95,- en ik bied het nu gratis aan. Maak nu een afspraak om te zien wat eetbuicoaching jou kan bieden.
{modal url="bestel-e-boek" open="1,5" id="ibook" delay="5000"}{/modal} {modal article="afvallen-emotie-eten-wees-aardig-voor-jezelf" open="2,6" id="promo" delay="5000"}{/modal}